Пампанаццы падлягае паразуменьню. Таксама ж, як тое, што я стаю на бальконе і гляджу на цаглінкі ў сьцяне. Таксама мне трэба зразумець, што не дыхаць будзе цяжка. Не дыхаць – перашкодзіць паразуменьню. Гляджу на машыну, потым на свае ногі – і разумею. Не, не Усеагульную Ісьціну, а тое, што я стаю на бальконе і не разумею Пампанаццы. Пампанаццы – занадта прыкольнае прозьвішча. Яно перашкаджае думаць далей. Думаць і разумець Усеагульную Ісьціну.
Чорт бы пабраў яго з ягоным прозьвішчам.
А з калёнак Бэтховэн.
А з экрана на мяне глядзяць літары “Пампанаццы”. І я разумею, што я ўжо не бальконе. І трэба разумець. Трэба разумець.
Памапнаццы... Пампанаццы... Пампанацц... Адзін адзінокі пампанацц...